Είναι πολλά χρόνια που αυτό το νησί μας υποδέχεται, υποκλιθήκαμε στην γοητεία του και ονειρευόμασταν ένα δικό μας μέρος που θα ήταν επίσης ένα σημείο συνάντησης μεταξύ φίλων.
Το 2001, ο Γιώργος, ο πρώην ιδιοκτήτης, μας πρότεινε να πάρουμε το καφενείο. Χωρίς δισταγμό, δεχτήκαμε.
Πριν απο αυτόν, ο Θοδωρής και η Μαρία είχαν ξαναζωντανέψει την πλατεία ανοίγοντας, το 1990, αυτόν το χώρο που για 27 χρόνια ήταν κλειστός.
Το 1963, το κλείσιμο των μεταλλείων έθεσε ένα τέλος στην ζωντάνια της πλατείας. Στην άνθηση της εκμετάλλευσης των μεταλλείων, ο πληθυσμός του νησιού ήταν πολύ πιο σημαντικός και η πλατεία ήταν το εμπορικό και κοινωνικό κέντρο του νησιού. Εδώ βρισκόταν τουλάχιστον πέντε καφενεία, δυο μπακάλικα, ένα κρεοπωλείο, ένα κομμωτήριο και μια τράπεζα της εποχής (ο γνωστός ?σαράφης?). Εδώ γιορταζόταν οι θρησκευτικές, εθνικές και κοινωνικές γιορτές κάτω από τον ήχο των παραδοσιακών κυκλαδίτικων βιολιών και τραγουδιών. Το κρασί, η διασημότητα του οποίου ξεπερνούσε τις Κυκλάδες, έκρεε σωρηδόν?.
Παίρνοντας αυτό το καφενείο, ευχόμασταν ν? ανασυνδεθούμε όσο είναι δυνατό με την ευχάριστη ατμόσφαιρα του παρελθόντος. Δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την υποστήριξη του Θοδωρή, της Μαρίας και του Γιώργου, της Δημοτικής Αρχής, αλλά και όλων των Διοικητικών Αρχών του νησιού, τους οποίους ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε επίσης όλη την εμπορική κοινότητα για την κατανόηση της και ασφαλώς την γειτόνισσα μας, την κα Σάσα και τον γιό της Βασίλη (που έχουν το παλιό μπακάλικο απέναντι μας) για τη ζεστασιά τους, τον πάτερ Ιάκωβο για το κουράγιο που μας δίνει, την Ζοζέτ και τον Φραγκίσκο για την καθημερινή τους συντροφιά, την γειτόνισσα μας Ειρήνη για το μητρικό της βλέμμα, την κα Βικτώρια και τον γιό της Στέφανο για την ανοικτή τους καρδιά και το ακριβό τους χιούμορ και φυσικά την Γαλάτεια, την μασκότ του καφενείου. Τέλος, ασφαλώς ευχαριστούμε όλους τους φίλους που μας επισκέπτονται καθ? όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Ο Στράτος σας υποδέχεται με το χαμ'ογελο